شاهدان نسل کشی ارمنيان
اِرنست همينگوی «فاجعه ازمير»
در طول جنگ جهانی اول، ارنست همينگوِی نويسنده آمريکايی (۱۹۶۱-۱۸۹۹) عازم اروپا شد، در جنگ شرکت کرد و به شدت مجروح شد. سپس وی در سپتامبر ۱۹۲۲،با دستور سردبیر روزنامه کانادايی تورنتو ديلی استار، به عنوان خبرنگار راهی ترکيه شد.
در سپتامبر ۱۹۲۲، نيروهای کماليست در ازمير يک کشتار واقعی انجام دادند و مناطق ارمنی و يونانی نشین اين شهر را به آتش کشيدند. هدف از آتش سوزی عمدی اين شهر، اين بود که مردم مسيحی را بترسانند و آن ها را مجبور کنند تا شهر را برای هميشه ترک کنند. اين محله ها با اجساد ده ها هزار ارمنی و يونانی پوشانده شده بود. بسياری از کسانی که می خواستند در کشتی های جنگی بريتانيا، ايتاليا و آمريکا که فقط در دريا لنگر انداخته و نظاره گر اين فاجعه بودند، نجات پيدا کنند،غرق شدند.
جنايات ترکيه و رنج های ارمنيان و يونانيان ازمير تأثير بسيار سنگينی بر نويسنده می گذارد. همينگوِی در سال ۱۹۲۵،مجموعه داستان های «زمان ما» را منتشر می کند. وی در قسمتی از این کتاب می نویسد:
«متقاعد کردن آن ها برای اين که کودکان مرده خويش را رها کنند بی فايده بود. آنها کودکان بی جان را به مدت شش روز نگه داشتند و به کسی ندادند. هيچ کاری از دست ما ساخته نبود. ما مجبور شديم آنان را از دستشان بگيريم … همه آنها آنجا بودند، روی صخره های ساحل، صحنه شبيه زمين لرزه يا چيز ديگری نبود، متفاوت بود. آنها هرگز نمی توانستند تُرک ها را درک کنند. آنها نمی دانستند که یک تُرک پير هر لحظه چه کاری می تواند انجام دهد …
بندر ازمير را و هر چيزی که در آب دريا شناور بود را فراموش نمی کنم. برای اولين بار در زندگی ام کابوس ديدم. زنانی که زايمان می کردند به اندازه آنهايی که بچه هايشان مرده بودند، وحشتناک نبودند. با آنها راحت تر بود. شگفت آور بود که تعداد کمی از آنان می مردند … »
لازم به ذکر است که ارنست همينگوِی در سال ۱۹۵۴، مفتخر به دریافت جايزه ادبی نوبل شده است.
منبع:
http://www.genocide-museum.am/arm/30.09.2017-Smyrna-Ernest.php
