کمک های کلیسای اچمیادزین به یتیمان ارمنی بازمانده از نژاد کشی
ترجمه از: ژیلبرت آقاجانیان
در سال ۱۹۱۵، حدود ۶۰۰۰۰ پناهنده ارمنی و ۳۰۰۰ یتیم به “کلیسای اچمیادزین” شهر “واغارشاپات” پناه آورده بودند. پیش از این در ۲۸ دسامبر سال ۱۹۱۴، کمیته ای که توسط اسقف اعظم اچمیادزین ” گوورگ پنجم سورنیانتس” تشکیل شد و نیازهای پناهندگان تامین شده بود.این کمیته که در شهرهای “نخجوان جدید-روسیه”، بیسارابیا-مولداوی” و “استانبول” به همراه بنیاد خیریه ای که در شهرهای ” اودسا-اوکراین”،” پیتیگورسک-روسیه” و “تفلیس-گرجستان” فعالیت می کرد کمیته اضطراری در بهار ۱۹۱۵ تشکیل دادند؛ کمیته تصمیم گرفت که پناهندگان را در شهرهای “شیراک، گاوار، آپاران، کوتایک” و مناطق دیگر مستقر کند و در ماه آگوست خانه هایی برای پناهندگان در نزدیکی کلیسای اچمیادزین ایجاد کند،کمیته اچمیادزین لیستی از نیازهای پناهندگان را جمع آوری نمود.
کمیته اچمیادزین حدود ۳۰۰ نفر را در کلیسای اچمیادزین پناه داد ما باقی پناهندگان در ساختمان “حوزه علمیه گوروکیان” و “ماتناداران” و ساختمان های مجاور پناه دادند.
در سال ۱۹۱۵، هفت یتیم خانه در شهر “ایروان” وجود داشت و همچنین سه یتیم خانه در شهر “آختا وایوتس دزور” ، و یکی در شهر “گاوار”، همگی تحت مراقبت کمیته امداد اچمیادزین بودند. از اواسط سال ۱۹۱۶ هشتمین یتیم خانه در ایروان محله “کاناکر” و همچنین در شهر “وانادزور” شروع به کار کرد.در ۱۶ ژوئن ۱۹۱۶، ۱۱۴۵ یتیم در ۱۴ یتیم خانه که توسط کمیته امداد در ایروان اداره می شد، پناه گرفتند.
در این میان کمیته امداد اچمیادزین هزاران پناهنده بیمار که از ارمنستان غربی به اچمیادزین فرار کرده بودند و سربازانی که در جنگ زخمی شده بودند تحت مراقبت قرار داد. اسقف اعظم اچمیادزین ” گوورگ پنجم سورنیانتس” کمک های مالی برای حمایت از کلیسای ارمنی استانبول و سریر مقدس کیلیکیه سازماندهی کرد.
در ۲۱ اکتبر ۱۹۱۶، به فرمان “وودرو ویلسون”، رئیس جمهور ایالات متحده کمک های مالی به نفع ارمنیان بازمانده از نژاد کشی جمع آوری نمود.همچنین وودرو ویلسون وظیفه حفظ میراث فرهنگی ارمنیان را برعهده گرفت به ابتکار وی، بیش از هزار نسخه خطی باستانی در سالهای ۱۹۱۵-۱۹۱۶ به ارمنستان شرقی منتقل شد.
کمیته امداد اچمیادزین به رهبری اسقف اعظم ” گوورگ پنجم سورنیانتس” برای نجات پناهندگان و یتیمان ارمنی فعالیت های گسترده ای انجام داد و اغلب جان خودشان را نیز به خطر می انداختند این کمیته تا ماه مه ۱۹۱۹ فعالیت داشت.