تبدیل شدن به شخص دیگری …
نسل کشی،ربودن و خالکوبی زنان ارمنی
ترجمه: ژیلبرت آقاجانیان
سیاست نسل کشی، سازمان یافته علیه ارمنی های امپراتوری عثمانی با کشتار و تبعید مردان ارمنی به اردوگاه های اجباری کار آغاز شد و بعد تبعید بقیه مردم به بیابانهای سوریه؛ این تبعیدها به “راهپیمایی مرگ” تبدیل شدند؛ کاروان های اخراجی عمدتا زنان، پیرها، کودکان و نوزادان بودند.در مسیر تبعید بسیاری از این زنان یا توسط سربازان ترک عثمانی یا گروههای کُرد کشته شده و یا خودکشی کردند و یا به قبیله های عشایر عرب فروخته شدند.
در جریان اخراج جمعیت ارمنی از سرزمینهایشان از طریق راهپیمایی مرگ گزارشهای زیادی از تجاوزهای گسترده به زنان نیز گزارش شده است. همچنین در جریان راهپیمایی زنان و کودکان ارمنی که توسط اسکورت نیروهای ترک انجام میپذیرفت، هیچگونه آب یا غذایی در اختیار آنان قرار نمیگرفت.
بسیاری از زنان به خانواده های مسلمان فروخته شدند و به همسری مردان مسلمان درآمدند و نامشان را تغییر دادند.بسیاری از این زنان با گذشت زمان قومیت ارمنی خود را فراموش کردند و حتی توانایی صحبت کردن به زبان مادری خود را نیز از دست دادند. به منظور نجات جان خود و زندگی عزیزانشان، بسیاری از زنان ارمنی به زور به اسلام گرویدند.
زنان ارمنی بعد از ازدواج اجباری با مردان مسلمان مطابق با آداب و رسوم قبايل محلی، با خالكوبی های خاص مشخص می شدند. خال کوبی در خاورمیانه و کشورهای اسلامی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند، زیرا مردم معتقد بودند که خالکوبی های خاص قدرت جادویی داشته موجب سپید بختی زنان می شود و آنها را در مقابل بیماری ها و چشم بد حفاظت می کند.اغلب خالکوبی های زنان ارمنی متمایز با زنان مسلمان بود. این خال کوبی ها اغلب به شکل نقطه یا “x” کوچک بودند،آنها معتقد بودند زنان را محافظت و موجب قدرت و باروری می شود. بعضا این خالکوبی ها به شکل صلیب و یا ستاره و ماه ( پرچم ترکیه) بودند.
لوتفیه بیلمجیان،مانند بسیاری از زنان ارمنی خال کوبی شده است بر روی صورت و گردن
بسیاری از زنان ارمنی توسط سازمانهای خیریه جهانی و ارمنی نجات یافتند.نیکوکارانی مانند کارن یپه، ماریا یاکوبسن،روت پارملی، سارا کورنینگ و ماری آنا اوسترگارد و بسیاری دیگر با به خطر انداختن جان خودشان و با پرداخت هزینه های گزاف نقش اساسی در نجات زنان و کودکان ارمنی داشتند.
“لوتفیه بیلمجیان”
او به همراه والدین و دو برادر به “دیرالزور” سوریه تبعید شدند. مادر لوتفیه هنگام محافظت از فرزندانش درگذشت.پدر و برادر کوچکتر وی کشته شدند و برادر بزرگترش ناپدید شد.لوتفیه به یک مرد چچنی و بعد از مدتی به یک کرد فروخته شد و محمود پاشا، یک ترک ثروتمند او را خرید و لوتفیه ۱۱ سال در خانه مرد ترک زندگی کرد.
منبع:
genocide-museum.am
