بريتانيا جنگنده های آينده ترکيه را به سمت دشمنان خود سوق می دهد
روزنامه اینترنتی روسی «وزگلياد» به موضوع همکاری های بریتانیا و ترکیه پرداخته و می نويسد:
«بريتانيا،رقيب ژئوپليتيک روسيه،راهی برای پيشبرد منافع خود به دست ديگران يافته است. اين امر به ويژه در مورد توسعه يکی از مهمترین ابزارهای برتری نظامی، جنگنده نسل پنج، صدق می کند.از ديرباز مشخص شده است که روابط ترکيه و انگلیس تا به کجا پيش رفته است. همچنين واضح است که انگليسی ها می توانند از طريق ترکیه بر آذربايجان تأثير بگذارند. همکاری اين کشور با ترکيه روز به روز نزديکتر می شود. اما موضوعی که کمتر مورد توجه است این واقعیت است که بریتانیا ترکیه را از نظر همکاری های نظامی و فنی روز به روز قدرتمند می کند.»
ترکيه دارای توليدات موفقی در حوزه نظامی است. ترک ها ماشينی های زرهی سبک، توپ های خودکار، توپ های ضدهوايی و انواع مختلفی از سلاحهای پيشرفته خود را توليد می کنند. بنابراين، ترکيه تنها کشور در جهان است که با موفقيت از سلاح های ليزری در نبردها برای از بين بردن پهپاد های دشمن استفاده می کند. ترکيه بعد از روسيه دومين کشور جهان است که دارای سلاح های ضد هوايی جنگی است.
ترکيه در توليد موشک های کروز چند بُعدی برای هواپيماهای جنگی از بيشتر کشورهای ناتو از جمله روسيه،ژاپن پيشی گرفته است. علاوه بر اين،ترک ها موشک های تاکتيکی «بوُرا» با بُرد ۲۸۰ کيلومتر دارند. اين موشک عليه کردها در عراق استفاده می شود و از دقت بالايی برخوردار است. موشک های دوربُرد در حال توسعه هستند.علاوه بر اين،ترک ها موشک های کروز را آزمايش کردند. دو غول نظامی ترکيه (Aselsan) و (Rokestan) از نگرانی های نظامی در سطح جهانی هستند.علاوه بر اين، ترکیه يک برنامه ملی فضايی دارد که طبق برنامه پيش می رود.
در جايی که موشک های فضايی وجود دارند طبیعتاً موشک های بالستيک نيز وجود دارد. مدت ها است که شايعاتی از سوی راست گرايان ترکيه شنیده می شود که مرکز موشکی سينوپ نه تنها به فضانوردی بلکه برای تولید موشک های بالستيک مخصوص زيردريايی ها نيز می پردازد. منطقی است که چنين سلاح هايی دارای واحدهای هسته ای نیز باشند. و اين همان چيزی است که ترک ها به دنبال آن هستند.
اردوغان طی سخنرانی خود در کنفرانس حزب «عدالت و توسعه» در ۴ سپتامبر ۲۰۱۹ گفت:
«برخی کشورها کلاهک هسته ای دارند. اما ما نمی توانيم آنها را داشته باشيم. من نمی توانم آن را بپذيرم. وضعيت غير هسته ای ترکيه غيرقابل قبول است.»
از نظر فنی، ترکيه هنوز قادر به توليد سلاح هسته ای نيست، اما علاقه به آن زياد است.
يکی از پيچيده ترين و بلند پروازانه ترين پروژه های مجموعه نظامی – صنعتی ترکيه، توسعه جنگنده ملی نسل پنجم است که توسط شرکت صنايع هوافضای ترکيه ساخته شده است. ترک ها نمی توانستند اين پروژه را به تنهايی انجام دهند، آنها به شريکی نياز داشتند که بتواند موتور آن را طراحی کند. و چنين شريکی پيدا شد.بریتانیا در دسامبر ۲۰۱۵، مقامات ترکیه اعلام کردند که بریتانیا به ترکيه در ساخت جنگنده نسل پنج کمک خواهد کرد. «رولزرويس» موتورهايی را برای جنگنده های نسل آينده پيشنهاد داده است.و سه سال بعد، در سال ۲۰۱۸، زمانی که طراحی هواپيماهای ترکيه در جريان بود، وزير دفاع بريتانيا اعلام کرد که کشورش به طور مستقل جنگنده های نسل پنج را با کمک «BAE» و «رولزرويس» خواهد ساخت.بدين وسيله، پازل کامل می شود.
علاقه بريتانيا به پروژه ترکيه چند وجهی است. از يک طرف، از نظر فنی سودآور است. ترکيه در بخش هواپيمايی تازه وارد نيست ، او در برنامه F-35شرکت کرده است، زیرا قبلاً F-16 را در خاک خود توليد کرده است.ثانياً، بريتانيايی ها به ترکيه دسترسی دارند. آنها طراحی خود را با پول ترکيه انجام دادند.
از نظر سياسی، بريتانيا با اين پروژه ترکيه را به سمت يک سياست فعال سوق می دهد. ترک ها امروز نباید نگران عدم تحویل «اف ۳۵» از سوی ايالات متحده باشند. زیرا ترکیه احتمالاً با کمک بریتانیا اين هواپيما را خواهند ساخت.
بريتانيايی ها به طور سنتی از آب گل آلود ماهی می گيرند. معامله بدی نيست ، درسته؟
جالب ايجاست که سردی روابط بين ترکيه و برخی کشورهای اروپايی تاثيری در روند همکاری بريتانيا و ترکيه نداشته است. اخراج ترکيه از برنامه توليد اف ۳۵ هم نمی تواند برای ترکيه مشکل ساز باشد، زيرا بريتانيا همچنان فن آوری هواپيمايی ترکيه را تأمين می کنند.
بنابراين، هر دليلی وجود دارد که باور کنيم بازی بزرگ، يعنی رقابت قديمی روسيه و بريتانيا در آسيا، دوباره بازگشته است.و اکنون نه تنها در زمينه ژئوپليتيک بلکه در فناوری نيز پيش می رود. دشمن قديمی ما، بريتانيا، ديگر فقط با دنبال کردن يک سياست ماجراجويانه رقبای بالقوه ما را عقب نمی اندازد بلکه اين کار را از طريق فناوری نيز انجام می دهد. بريتانيا ابزارهايی را در اختيار کشورهای ثالث قرار می دهد که در آينده می توانند سرها ببُرند. جنگنده نسل پنجم بریتانیا دقيقاً چنین ابزاری است.
روسيه بايد همه اينها را نه تنها از نظر سياسی، بلکه از نظر فنی در برنامه های خود لحاظ کند. آيا برای جنگنده های نسل پنجم حداقل در مقادير لازم امکان ورود به خدمت نيروی هوايی ترکيه زودتر از نيروی هوايی روسيه وجود نخواهد داشت؟ و همچنين بايد از انگليسی ها ياد بگيريم که چگونه از ساير کشورها به نفع خود استفاده کنيم: مرحله جديد و واقعی بازی بزرگ، اين مهارت را حياتی می کند».
منبع:
https://news.am/arm/news/615674.html
